2 maja obchodzimy, ustanowiony w 2004roku,
Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej
Towarzyszy nam często: przy okazji świąt narodowych, na zawodach
sportowych, wszędzie tam, gdzie chcemy zademonstrować naszą
narodowość.
Skąd się wzięła, jaka jest historia biało-czerwonej flagi?
Słowo flaga pochodzi z języka niemieckiego i oznacza rodzaj chorągwi. Jak twierdzą znawcy symboli, jest najważniejszą chorągwią.
Chorągiew jest zapewne
najstarszym rozpoznawczym znakiem bojowym. To płat materiału w
określonych barwach, na którym widnieje godło, czyli znak. Na polu
bitwy chorągiew pomagała rozróżnić walczące strony, wskazywała kierunek
natarcia i wyznaczała miejsce zbiórki. Sygnałem do rozpoczęcia bitwy
było rozwinięcie chorągwi, których nie zwijano aż do zakończenia
walki.
Honor i cześć rycerzy, którym powierzono chorągiew,
zależały od
tego, czy zdołali ją w czasie bitwy ochronić.
Symbolem zwycięstwa nad
przeciwnikiem było rzucanie zdobytych chorągwi pod nogi władcy lub
naczelnego wodza, a im więcej ich było, tym większe zwycięstwo i
chwała.
Zarówno dawniej, jak i dzisiaj kolorom przypisywano
znaczenie. Biel symbolizowała czystość, porządek i szlachetność.
Kolor
czerwony był symbolem ognia i krwi, oznaczał także odwagę i
waleczność. Od dawien dawna czerwień była kolorem
uprzywilejowanym, używali jej najdostojniejsi i najbogatsi.
W charakterze barw narodowych biały i czerwony pojawiły się po raz pierwszy w 1792 r. podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja.
Damy wystąpiły w białych sukniach
przepasanych czerwonymi szarfami, a panowie nałożyli biało-czerwone
szarfy.
Obradujący w czasie powstania listopadowego Sejm Królestwa
Polskiego w dniu 7 lutego 1831 r. uznał biel i czerwień za barwy
narodowe.
Pierwszą manifestacją, w czasie której niesiono biało-czerwone
flagi, był pochód w Warszawie w 1916 r. z okazji 125. rocznicy
uchwalenia Konstytucji 3 maja.
Po odzyskaniu niepodległości Sejm Ustawodawczy w
dniu 1 sierpnia 1919 r. uchwalił ustawę o godłach i barwach narodowych, w
której napisano: Za barwy Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się kolory
biały i czerwony, w podłużnych pasach, równoległych, z których
górny ˗ biały,
dolny zaś ˗ czerwony.
Po dwudziestu latach wolności
polska flaga zniknęła z przestrzeni publicznej. W czasie niemieckiej
okupacji za prezentowanie symboli narodowych groziła surowa kara. Pomimo
to notowano liczne przypadki obchodzenia zakazanych świąt narodowych
przy użyciu polskiej flagi. W czasie powstania warszawskiego specjalnie
oznaczona biało-czerwona opaska, założona na prawe ramię, zastępowała
polski mundur.
Dzisiaj możemy bez ograniczeń cieszyć się polską flagą.
Pamiętajmy, że należy się jej szacunek.
Dbajmy o to, żeby zawsze była czysta.
Biało-czerwona.
Pozdrawiam w imieniu całej kadry, Ania S
